Kainat kitabı
Peygamberimizin affediciliği
Efendimiz Hz. Muhammed’in(sav) çok şefkatli bir insan olduğu ve her zaman insanları affettiğinden bahsedilir.
Sonra aşağıdaki olay anlatılır.
“Bir gün ezân okunurken, bir grup çocuk okunan ezânı hafife alıyor ve müezzinle dalga geçiyordu. Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- çocukların bu hâlini gördü. Çocukları yanına çağırdı. Okunan ezânla kimin dalga geçtiğini sordu. Çocuklar içlerinden birini gösterdi. Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- o çocuğa döndü ve çocuğun sesinin ne kadar da güzel olduğunu söyledi ve ardından çocuğa ezân okumasını buyurdu.
Çocuk, ezân okumasını bilmiyordu. Mahcup oldu. Utandı. Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- çocuğa tebessüm etti ve önce kendisi ezân okudu ve sonra çocuğa dönerek: “Hadi, tekrar et!” buyurdu.
Çocuk duyduğu kadarı ile ezân okudu. Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- çocuğa bir kese para verdi. Kendisinin cezâlandırılacağını bekleyen çocuk, böylesi bir mükâfatla karşılaşmanın şokunu üzerinden atmadan, Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- mübârek elini çocuğun alnına koydu ve saçlarını okşadı. Sonra elini çocuğun göğsüne getirdi ve ona: “Allah seni mübârek kılsın, Allah sana bereket yağdırsın.” diyerek duâ etti.
Biraz önce çirkin bir davranışta bulunan çocuk, Efendimiz’in bu davranışı karşısında hatasını anladı ve çook mahcup oldu.
Sonra da saf yüreği ile Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’e:
“–Beni Mekke’ye müezzin olarak tâyin eder misiniz?” diye sordu. Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- tebessüm ederek, çocuğun bu isteğini de geri çevirmedi ve o sıra Mekke valisi Attab b. Esid’e gitmesini ve kendisinin Mescid-i Haram’daki yeni görevini ona bildirmesini söyledi.”